เครื่องประดับ เป็นสิ่งประดิษฐ์ที่มนุษย์ทำขึ้นเพื่อการตกแต่งร่างกายให้เกิดความสวยงาม แสดงถึงรสนิยม สถานะทางสังคม รวมทั้งสื่อถึงความเชื่อ ศิลปวัฒนธรรม สภาพแวดล้อมของมนุษย์ นับแต่ครั้งอดีต โดยพบหลักฐาน เครื่องประดับในหลุมฝังศพสมัยก่อนประวัติศาสตร์ในแหล่งโบราณคดีต่าง ๆ นักโบราณคดีส่วนใหญ่จึงเชื่อว่า มนุษย์ใช้เครื่องประดับในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่และยังใช้เป็นสิ่งอุทิศแก่ผู้ตาย อันเป็นการแสดงออกถึงความผูกพัน การยกย่องให้เกียรติ รวมถึงฐานะทางสังคมของผู้ตายอีกด้วย กรมศิลปากร ในฐานะหน่วยงานที่รับผิดชอบ ดูแล รักษา อนุรักษ์ ศึกษา ค้นคว้า วิจัยเกี่ยวกับมรดกทางศิลปวัฒนธรรมของชาติได้มอบหมายกองโบราณคดีดำเนินการจัดทำหนังสือโบราณคดีสำหรับเยาวชน เล่ม 3 เครื่องประดับสมัยแรกเริ่มในประเทศไทย โดยมีวัตถุประสงค์ให้หนังสือเล่มนี้เป็นสื่อการเรียนรู้ทางโบราณคดีสำหรับนักเรียนตั้งแต่ระดับมัธยมศึกษาตอนต้นขึ้นไปได้เรียนรู้และเข้าใจถึงเรื่องราวเกี่ยวกับเครื่องประดับของมนุษย์ในยุคก่อนประวัติศาสตร์ (ประมาณ 4,000 - 1,500 ปี) จากแหล่งโบราณคดีต่าง ๆ ในประเทศไทย และแหล่งโบราณคดีอื่น ๆ ในโลกที่มีความหลากหลายทางวัฒนธรรม นับเป็นหลักฐานหนึ่งที่แสดงถึงพัฒนาการและความเจริญทางด้านวัฒนธรรมของมนุษย์ในยุคก่อนประวัติศาสตร์